Leeuwarden, 11 maart 2005
De foto van een hoek in een hoge kamer met een groot venster vormt het uitgangspunt voor een installatie. De kamer op de foto is behangen met een stof met grote patronen en voor het venster zijn gordijnen gedrapeerd met dezelfde patronen. Er staat één stoel in Lodewijk XVI-stijl enigszins verloren in deze ruimte. Sanja Medic (Bihac, 1974) heeft de foto met het interieur opgeblazen tot een superformaat. Ze heeft de afbeelding verdubbeld en gespiegeld. Ook de andere drie foto’s laten steeds dezelfde ruimte zien, maar deze is bijna onherkenbaar veranderd door de vervormingen die Medic erin heeft aangebracht. In ‘How to install her interior in Louis XVI’ onderzoekt
Sanja Medic de grens tussen de ervaring van de tweedimensionale en
de driedimensionale werkelijkheid. Ze gebruikt daarvoor het proces
van het maken van beelden. Daarin onderzoekt ze de veranderingen in
de waarneming van vervormingen van de ruimte in verhouding tot de
tijd. Voor de uitvoering van dit onderzoek maakt ze een maquette waarin
de afbeelding van de foto is aangebracht. Medic deconstrueert en reconstrueert
vervolgens de afbeelding in die ruimte van de maquette. Het proces
van veranderingen in de maquette legt ze vast op foto. Die foto’s
zijn te vergelijken met filmstills. De tot groot formaat opgeblazen foto’s laten zien wat zich in de maquette heeft afgespeeld. Door de vervorming en het gebruik van de maquette ontstaat er een illusie van een driedimensionaal beeld. Omdat het beeld niet als een driedimensionale werkelijkheid wordt gepresenteerd, maar als een plat beeld, ontstaat er voor het publiek een spanningsveld tussen driedimensionale en tweedimensionale beleving van het beeld. De ervaring van het werk speelt zich af in de geest van de kijker. Hoe prominent de dieptewerking van de voorstelling ook aanwezig is, door de presentatie als plat vlak wordt de gelaagdheid weer onderdrukt en de tweedimensionale status bevestigd. Sanja Medic: ‘Essentially, these works are about time: about freezing a certain event into a moment and achieving its silence, isolating it from reality. They are about the time of memories, being nothing more than projections on a past event, and therefore never stable.’ Sanja Medic verbleef na de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten
in Den Haag twee jaar op het Frank Mohr Instituut in Groningen. Momenteel
volgt ze de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. |